به گزارش شادمان، همانطور که بازنشستگان و سالمندان امروز به امورات نسل آینده رسیدگی کرده اند امروز نیز نسل کنونی موظف به مراقبت و تیمارداری از آنان هستند و این روند به همین طریق برای سایر نسل ها هم ادامه می یابد.
انسان موجودی است که هم در طفولیت و هم در سالمندی نیاز به مراقبت دارد و این رسم روزگار است و هیچ کس نیز نمی تواند در برابر این کار طبیعت مقاومت کند.
کسانی که از این وظیفه سر باز زنند در واقع راهی خلاف مسیر طبیعت انتخاب کرده اند که مقصد آن ناکجا آباد خواهد بود. همانطور که پدر و مادر وظیفه بزرگ کردن فرزندان را برعهده دارند، به همین نسبت نیز فرزندان موظف به نگهداری از والدین سالمند خود هستند.

بیشتر بخوانیم
چگونه از بیماران دمانس در روزهای کرونایی مراقبت کنیم؟

یک مثال ساده در خصوص لزوم ارزش گذاری به مقام سالمندان و بازنشستگان می زنم؛ وقتی ما خدمتی به فردی انجام می دهیم حداقل توقع ما این است که از آن فرد بی مهری نبینیم هر چند این خدمت ناچیز باشد. به عبارتی در مقابل خدمت دیگران نسبت به خود، یک احساس دین به گردن ما گذاشته می شود و سعی می کنیم آن را به نحوی جبران کنیم و اگر نتوانستیم کاری انجام دهیم، دستکم نسبت به فرد مورد نظر بی مهری و نا مهربانی نیز روا نخواهیم داشت.
سالمندان و بازنشستگان در جایگاه والدین ما، قطعا فراتر از یک خدمت برای ما انجام داده اند و کارهای ارزشمند آنان نسبت به ما قابل شمارش نیست بنابر این ارزش و احترام به آنان در نزد ما باید بی شمار انجام شود. سالمندان و بازنشستگان امروز، مراقبان و حافظان دیروز نسل کنونی بوده اند و مراقبت از آنان کمترین توقعی است که از نسل حاضر انتظار می رود. احترام و مراقبت از سالمندان مساله امروز جامعه ما نیست ولی به نظر می رسد اکنون ناملایمات این مساله در جامعه تشدید شده است.

افزایش این مسائل به خاطر رشد جمعیت سالمندی در کشور نیست هر چند تعداد سالمندان در سال های اخیر در جامعه ما رو به افزایش گذاشته و در دهه های آینده نیز این روند ادامه خواهد یافت. احترام و ارزش گذاری به سالمندان همچنین رابطه معناداری بین میزان دارایی خانوار و افراد ندارد برای مثال نمی توانیم بگوییم که در همه خانوارهای ثروتمند به سالمندان توجه می شود و یا برعکس در همه خانوارهای کم در آمد به سالمندان رسیدگی نمی شود. وضعیت جامعه بر ما آشکار می سازد که در خیلی از خانوارهای ثروتمند و کم درآمد به سالمندان توجه می شود و خیلی از این خانوارها نیز به سالمندان توجه نمی کنند. رسیدگی کردن و رسیدگی نکردن به سالمندان به میزان دارایی یک شخص برنمی گردد و هیچ سالمندی نیز مال دنیا را به فرزندش ترجیح نمی دهد به همین دلیل خیلی از سالمندان و بازنشستگان به یک تماس تلفنی فرزندانشان نیز قانع هستند در حالی که خیلی از موارد، فرزندانشان این امکان را از آنان دریغ می کنند.

خیلی از مراجعه کنندگان و تماس گیرندگان مراکز مشاوره خانوادگی را سالمندان و بازنشستگان تشکیل می دهند که از بی توجهی فرزندانشان به آنان گلایه دارند در حالی که هیچ حرفی نیز از دارایی و پول در میان نیست.
زنگ زدن به سالمندان شاید یکی از راه های آسان برای حرمت و ارزش گذاری به سالمندان باشد. اکنون تلفن همراه دست همه افراد است و هیچ کس نمی تواند بگوید در مدت یک شبانه روز، فرصت چنین کاری برای او مهیا نشده است.
سالمندان و بازنشستگان در مقطعی از سن و حیات خود بسر می برند که برخی از آنان احساس می کنند سربار جامعه هستند و چنانچه اطرافیان به این مساله خواسته یا ناخواسته دامن بزنند ادامه زندگی برای آنان دشوارتر می شود.
هجوم این مسائل و بی توجهی اطرافیان به آنان، سالمندان و بازنشستگان را در مقابل بیماری ها آسیب پذیرتر می کند و آنان خیلی زود در برابر بیماری ها تسلیم می شوند.
ما در مساله سالمندی و بازنشستگی به مانند خیلی از مسائل دیگر نیاز به فرهنگ سازی داریم یعنی باید همه درک کنیم که روزی سالمند و بازنشسته می شویم و نیاز به مراقبت داریم همانطور که عاقبت نیاکان ما نیز، چنین رقم خورده است.

در بحث سالمندی یک مساله جدی وجود دارد و آن اینکه هر چه جامعه توسعه یافته تر باشد به همان میزان ارزشگذاری سالمندان نیز کمتر شده است.

 

به بیان ساده تر هر چه جامعه صنعتی تر شده به همان نسبت فاصله افراد با ارزش های جامعه بیشتر شده و جامعه از نظر فرهنگی متناسب با رشد سخت افزاری با دگرگونی روبرو نبوده است. البته در مورد ارزش گذاری به سالمندان در همه جوامع خاصه صنعتی، موضوع یکسان دیده نمی شود. برای مثال ارزش به منزلت سالمندان در جامعه فرا صنعتی ژاپن بالاتر از خیلی از کشورها است که این مساله از آموزه های این جامعه نشات می گیرد. ما در بحث احترام و ارزش گذاری به سالمندان در کنار اطلاع رسانی به فرهنگ سازی نیز نیازمندیم.

خیلی از مردم از اهمیت این موضوع اطلاع دارند اما این موضوعات در میان آنان درونی نشده است. درونی شدن این موضوعات نیاز به کار هنرمندانه دارد. تولید آثار فاخر و هنرمندانه در این زمینه بیشترین تاثیر را روی مخاطبان بویژه کودکان و نوجوانان دارد. بنابر این برای ارتقاء برنامه های فرهنگی، نقش صدا و سیما، رسانه ها، هنرمندان و عالمان و شخصیت ها بیش از پیش اهمیت پیدا می کند.
همانطور که بیان شد، سالمندان و بازنشستگان گنجینه های با ارزش جامعه هستند بنابر این باید در کنار احترام به منزلت آنان، از تجربیات این انسان های دانا استفاده کرد تا جامعه با آرامش بیشتری به توسعه خود ادامه دهد.