به گزارش خبرنگار شادمان، بر اساس اطلاعات مرکز آمار ایران، ۹۹‌درصد سالمندان، حداقل یک بار سابقه ازدواج در گذشته را دارند، ۹درصد مردان سالمند و ۴۹‌درصد زنان سالمند بدون همسر و تنها زندگی می‌کنند.
این درحالی است که بیش از ۷۰‌درصد مردان و ۳۰‌درصد زنان تنهای سالمند، احساس نیاز به ازدواج مجدد را به فرزندان خود ابراز می‌کنند. فرزندان معمولا نسبت به ازدواج مجدد والدین سالمند خود واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند و به ویژه زنان سالمند در هنگام طرح موضوع ازدواج مجدد در مظان اتهام‌های فراوان قرار می‌گیرند و تصمیم آنها به سخره گرفته شده یا واکنش بدی از طرف اطرافیان خود دریافت می‌کنند.
اگر به دور از هیجانات کاذب و هنجارهای فکری کنونی جامعه به ازدواج مجدد سالمندان تنها فکر کنیم، در واقع سالمند با هدف رسیدن به آرامش و رابطه دوستانه با همسر ازدواج مجدد می‌کند و مساله و نیاز جنسی در روابط زناشویی سالمند مرکزیت کمتری داشته و روابط عاطفی بخش اصلی ویژگی ارتباط اوست.
طلاق در سالمندان کمتر اتفاق می‌افتد و ازدواج آنها کمتر تحت‌تاثیر عوامل خارجی قرار می‌گیرد. فرد سالمند با ازدواج مجدد خود به ثبات روحی می‌رسد و از ترس‌هایی مانند عدم تامین نیازهای عاطفی، مرگ در تنهایی و عدم امکان رسیدگی و مراقبت به دلیل گرفتاری فرزندان رهایی می‌یابد. این عوامل مهم‌ترین علل گرایش سالمندان به ازدواج مجدد است.

اگر سالمندان سرپا هستند و از هوشیاری و توانایی قابل ‌قبولی برخوردارند و می­ توانند از پس هم بر بیایند و یکدیگر را مراقبت و کمک کنند ازدواجشان بسیار خوب است. اگر نه می­ شود مراقب گذاشت.
ازدواج چه اشکالی دارد یک خانواده شکل می گیرد یک عاطفه و عشقی ایجاد می­شود دو نفر ترخیص می شوند یک همبستگی و احساس مثبت،  در کنار هم هستند و می‌شود از طریق بهزیستی برای اینها مراقب اعزام کرد تا به آنها کمک کنند بسیار کار قشنگی است.
حتی دیده شده این زوج‌ها پس از خروج از سرای سالمندان و بازگشت به منزل به این صورت بسیاری از مشکلاتشان کمتر شده و وضعیت روحی و جسمی‌شان رو به بهبود نهاده است.اما حقیقت این است که در مورد ازدواج سالمندان در بعضی خانواده ها این یک تابو است که مثلا پدر بزرگ و مادربزرگها ازدواج کنند. نگرش‌ها را باید تغییر داد.

بیشتر بخوانید:
۷ شرط مهم برای ازدواج سالمندان

متاسفانه افراد سالمندی که با فوت همسرشان تنها شده اند به دلیل برخی باورهای غلط برای ازدواج مجدد از سوی خانواده‌ها تحت فشار هستند فرزندان معمولا رویکرد مثبتی به این موضوع ندارند و سالمندان مجبورند برای اثبات وفاداریشان به همسر از دست رفته شان تا پایان عمر مجرد بمانند این موضوع بویژه برای زنان سالمند شدت بیشتری دارد.
این در حالی است که در دین ما تجرد در چنین مواقعی ارزش محسوب نمی شود. سالمندان اغلب تمایل به ازدواج مجدد را به دلیل این شرایط ابراز نمی ­کنند و منتظر می‌مانند تا فرزندان و اطرافیان این موضوع را مطرح کنند.

ازدواج مجدد در سنین پیری، نیروی نشاط را به آنان باز گردانیده و از خمودگی و تنهایی و انزوا نشینی به در میآورد. حس این که فرد بداند که غمخواری دارد که او را در زندگی تنها نمی­ گذارد، می ­تواند به او تکیه کند و با پشتوانه و دلگرمی او مشکلات را دور کند و به او عشق بورزد هرچند که ممکن است گاهی جر و بحث هم داشته باشند.
برای مردان سالمند بیشتر از زنان سالمند حق ازدواج مجدد قائلند و معتقدند زن سالمند باید از ازدواج مجدد احساس گناه کند و باید تا پایان عمر نسبت به همسر فوت شده خود وفادار بماند. برای ازدواج مجدد زنان سالمند شرایط، محدودیت ها و ناظران بیشتری وجود دارد که مسأله ازدواج مجددشان را تحت الشعاع قرار می­دهد ولی برای مردان وضع متفاوت است.
شرایط آن ها بسیار راحت­تر و محدودیت هایشان بسیار کمتر است.فرزندان معمولا نسبت به ازدواج مجدد والدین سالمند خود واکنش مناسبی نشان نمی‌دهند و به ویژه زنان سالمند در هنگام طرح موضوع ازدواج مجدد در مظان اتهام‌های فراوان قرار می‌گیرند و تصمیم آنها به سخره گرفته شده یا واکنش بدی از طرف اطرافیان خود دریافت می‌کنند.
فرد سالمند با ازدواج مجدد خود به ثبات روحی می‌رسد و از ترس‌هایی مانند عدم تامین نیازهای عاطفی، مرگ در تنهایی و عدم امکان رسیدگی و مراقبت به دلیل گرفتاری فرزندان رهایی می‌یابد. این عوامل مهم‌ترین علل گرایش سالمندان به ازدواج مجدد است…

بیشتر بخوانید:
نظر روانشناسان و جامعه شناسان در مورد ازدواج سالمندان چیست؟

البته مشکل زمانی ایجاد می شود که سالمندان به ویژه مردان سالمند تمایل دارند با دختران کم سن مجرد ازدواج کنند . این موضوع علاوه بر این که شانس ازدواج زنان سالمند را کاهش می دهد و به تنهایی بیشتر زنان سالمند منجر می شود، مشکلاتی را هم برای خانواده ها پیش می­آورد.
چه بسا فرزندانی در این قبیل ازدواج ها متولد می شوند که با فوت زودهنگام پدر سالمندشان مواجه می شوند و درآینده ای نه چندان دور با مشکل افزایش زنان سرپرست خانوار و فرزندان پدر از دست داده مواجه شویم.

مقابله با تنهایی
کاهش مراجعات به سرای سالمندان
کاهش افسردگی در میان سالمندان
اجتماعی شدن و کاهش انزوا
افزایش ضریب امنیت روانی
کاهش مشکلات جسمانی
پیشگیری از فراموشی و آلزایمر

داشتن همسر در سالمندی سبب تقویت روحیه در افراد کهنسال می شود زیرا یک همدل و همراه نیازهای روحی او مانند دوست داشته شدن، همدلی، حمایت و احساس نیاز به صمیمیت را برطرف می کند .

درست است که در ازدواج سالمندان زوجین سالمند هستند و هر دو نیاز به مراقبت از خود دارند اما در این ازدواج هر دو نفر در شرایط اضطرار می توانند به داد یکدیگر برسند و حضور آنها در کنار هم باعث پرشدن خلاء عاطفی و افزایش روحیه و انگیزه می شود.
زندگی پرنشاطی را در سالمندی تجربه می کنند

بیشتر بخوانید:
سالمندان ۸ درصد ازدواج‌های سال ۹۸ را به خود اختصاص دادند

اکثر سالمندان روزهای خود را در تنهایی سپری می کنند و پیری و کهن سالی برایشان به کابوسی تکراری و اجباری بدل می شود. آنها با ازدواج می توانند زندگی سالم و پرنشاطی را برای خود رقم بزنند و یار و همدم پیدا کنند.

ترویج ازدواج در میان سالمندان تنها به گسترش، تعمیق و حتی اصلاح و ارتقای ازدواج جوانان نیز کمک می کند، زیرا جوانان وقتی بزرگسالان را می بینند که درمقابله با مشکل تنهایی، ازدواج می کنند، به ازدواج ترغیب می شوند.

ازدواج های سالمندی که مبنای اصلی آن چیزی جز جاذبه جنسی است می تواند توجه به وجود جنبه های دیگر و احساس نیاز به آن جنبه ها را در انسان ها برانگیزد و جوانان نیز بیاموزند که می توانند در زندگی دونفره و زناشویی به ابعاد متفاوتی از انسانیت انسان توجه و به آن تاکید کرد و حتی بنای بنیان خانواده را بر آن ها استوار کرد.

در تحقیقات زیادی ثابت شده است ازدواج سالمندی، استرس های آن ها را کمتر می کند و سالمندانی که در این دوره از زندگی شان ازدواج کرده اند، عمر طولانی تری دارند.»

بیشتر بخوانید:
ازدواج مجدد سالمندان آری یا خیر؟

هر فرد، در هر سنی، نیازمند مورد توجه بودن و محبت است، این درحالی ست که افرادی که تنها زندگی می کنند به دلیل عدم ارضای نیازهای عاطفی سیستم بدنیشان تعضیف می شود و رفته رفته موجب درماندگی و بیماری آن ها خواهدشد و اینجاست که نقش یک همدم جلوه بیشتری پیدا می کند.

ازدواج در سنین بالا هیچ ریسک و مشکلی ایجاد نمی کند.

تنهایی یا احساس تنهایی اثرات بسیار عمیقی بر جای می گذارد و حتی بر میزان خوردن غذا و متابولیسم و تغییرات بیولوژیکی نیز موثر است. احساس تنهایی حتی میزان مصرف داروهای آرامبخش و مسکن را در سالمندان افزایش می دهد.

مهم ترین ویژگی دوره سالمندی، تنهایی و احساس تنهایی است. مرد یا زنی که در چرخه زندگی، خانه خود را تنها آشیانه ای خالی می بیند، به ازدواج نیاز دارد پس فرزندان باید شرایط ازدواج را فراهم و آن ها را برای یک ازدواج موفق تشویق کنند . فرزندان نباید سالمندان را به علت تجدید فراش نکوهش کنند و با ازدواج آنها مخالفت کنند.

برخی از فرزندان با استخدام پرستار می پندارند توانسته اند تمام مشکلات پدر و مادر سالمند خود را برطرف کنند در حالی که تنهایی و مشکلات سالمند با استخدام پرستار اتمام نمی یابد و او نیاز به یک همد و همراه دارد.

یکی از مسائل مهم در ازدواج سالمندان این است که فرزندان یکی از زوج ها فکر می کنند که فرد جدیدی که وارد خانواده شده جای پدر یا مادر آن ها را گرفته، در حالی که پدر یا مادر آنان به علت ورود این فرد آن ها را ترک و یا فوت نکرده است و این تنها یک توهم ارتجاعی، ثبات کور و یک تابوی ضدانسانی است.

ازدواج سالمندی، سبب کاهش استرس ها و نگرانی های فرزندان شده و سبب تقویت روحیه در خود سالمند می شود پس این ازدواج همواره مفید است و حتی را هزینه های نگهداری را نیز کاهش می دهد و از فشارهای روانی و فیزیکی فرزندان، که برای مدام سر زدن به آن ها وارد می آید، کم میکند.

ازدواج سالمندان یکی از پسندیده ترین پدیده های اجتماعی است و برای استحکام خانواده و از تنهایی درآوردن افراد و کامل کردن انسان ها امری نیکوست. اما متاسفانه عرف ما برای افراد سالمندی که تا به حال ازدواج نکرده اند و یا آنهایی که همسرانشان را از دست داده اند حقی قائل نمی شود که این مورد یک نقطه ضعف و تفکر ارتجاعی است.

ازدواج سالمندان تا چند سال قبل در جامعه یک تابوی قوی محسوب می شد و خانواده ها گمان می کردند این افراد نیاز عاطفی، روحی و روانی، جنسی و… ندارند به همین دلیل مانع ازدواج آن ها می شدند و همین موضوع مشکلات زیادی را برای سالمندان ایجاد می کرد که مهم ترین آن تنهایی شان بود.

در حال حاضر جامعه در حال بسترسازی و فرهنگ سازی است و نسبت به سال های گذشته خانواده ها و فرزندان برای سالمندان حق ازدواج نیز قائل می شوند چرا که به این نتیجه رسیده اند ازدواج این افراد مانع مرگ تدریجیشان شده و حق حیات دوباره ای به سالمندان می دهد.

بعضا هنجارهای جامعه طوری تعریف شده که اگر یک زن سالمند قصد ازدواج داشته باشد خیلی قابل قبول نیست در صورتی که این یک هنجار است و ضدارزش نیست اما برخی این هنجار را با ارزش مترادف می دانند که این مساله اشتباه است.

بارها در بخش های مختلف نمناک به این واقعیت اشاره کرده ایم که زن ها به لحاظ روان شناختی خیلی بیشتر از مردها به حمایت نیاز دارند و در معرض آسیب های بیشتری از نظر روانی هستند به همین دلیل است که باید گفت این هنجار کاملا غلط است.

در برخی موارد زن سالمند حتی اگر میل به ازدواج داشته باشد، به دلیل جبهه گیری فرزند خود و نگرش او به ازدواج معمولا جرات و جسارت مطرح کردن ازدواج مجدد را ندارد.