افراد مبتلا به پوکی استخوان در ابتدا اغلب شکایتی ندارد، اما با پیشرفت روند بیماری و بروز علائمی نظیر درد مداوم مانند کمردرد، شکستگی استخوان در صورت صدمات جزئی یا بدون هیچ دلیل قابل توضیحی (شکستگی های خود به خودی)، پشت قوز و کاهش قد افراد ناچار به مراجعه به پزشک می شوند.
پوکی استخوان اولیه در سنین بالا و بعد از یائسگی (کمبود استروژن) رخ می دهد. پوکی استخوان ثانویه در نتیجه سایر بیماری ها یا داروها (پرکاری تیروئید، کورتیزون)ایجاد می شود.
از شیوه های معالجه ی این عارضه می توان به مواردی نظیر اقدامات غیر دارویی مانند ورزش کافی (ورزش، فیزیوتراپی)، تغذیه مناسب؛ مکمل های کلسیم و ویتامین D؛ داروهای پوکی استخوان (بیس فسفونات ها)؛ درمان بیماری های زمینه ای (در پوکی استخوان ثانویه) و یا جراحی شکستگی استخوان اشاره کرد.
پیش بینی بیماری پوکی استخوان
پوکی استخوان درمان خاصی ندارد. این امر باعث می شود که تشخیص زودرس و اقدام به درمان بسیار مهم تر شود. در غیر این صورت ریزش استخوان به پیشرفت خود ادامه خواهد داد، که این به معنی افزایش درد و شکستگی های مکرر استخوان است.
در پوکی استخوان چه اتفاقی رخ می دهد؟
بافت مخصوصی که به آن ها شکل و پایداری می بخشد (ماتریس)
مواد معدنی مختلفی که در ماتریس گنجانیده شده اند (خصوصاً کلسیم و فسفات)
بنابراین این ساختار ها استخوان را متراکم و تقویت می کنند.
استخوان ها به طور مداوم در حال بازسازی و تغییر شکل هستند تا با تغییر نیازها سازگار شوند. تا حدود ۳۵ سالگی، به طور معمول بیشتر توده های استخوانی بازسازی شده اند. از سن ۳۵ سالگی به بعد، جذب استخوان به تدریج غالب می شود و با افزایش سن تسریع می یابد. به عنوان مثال، افراد مسن سالم سالانه حدود ۰.۵ تا ۱ درصد از وزن استخوان خود را از دست می دهند.
این متابولیسم طبیعی استخوان می تواند تحت تاثیر عوامل مختلف مختل شود. از جمله موارد دیگر، کمبود کلسیم، عدم ورزش و بیماری های مرتبط با هورمون می تواند بر مهار تشکیل استخوان و یا تقویت جذب استخوان تاثیرداشته باشند. در نتیجه، توده استخوان کاهش می یابد و باعث ایجاد پوکی استخوان در فرد می کند. افراد مسن عمدتا بیشتر مستعد ابتلا به این عارضه هستند. در موارد شدید، بیماران می توانند تا شش درصد از وزن استخوان خود را در یک سال از دست بدهند.
در پوکی استخوان، ساختار حمایت کننده در استخوان به طور فزاینده ای مواد اصلی را از دست می دهد.
چه کسی به پوکی استخوان مبتلا می شود؟
از آنجا که حرکت، به ویژه فشار بدنی، قدرت عضلات را از طریق تاندون ها به قسمت استخوان منتقل می کند. این به نوبه خود محرک را به قشر استخوان منتقل کرده و آن را تقویت می کند. بنابراین تمرین قدرت بر روی قشر استخوان تأثیر مثبت دارد، اما متأسفانه این امر تاثیری بر قسمت داخلی استخوان ندارد. وضعیت قسمت داخلی استخوان تا حد زیادی به هورمون های استروژن (در زنان) و تستوسترون (در مردان) بستگی دارد. بنابراین ورزش حداقل می تواند تا حدودی به تثبیت استخوان ها کمک کند.
تمرین وزنه برداری کنید، آب معدنی غنی از کلسیم بنوشید، این آب یکی از سالم ترین منابع کلسیم است. غالباً در معرض نور خورشید قرار بگیرید تا باتری های خود را با ویتامین D شارژ کنید. تمامی این موارد برای استحکام استخوان ها مهم هستند. با این وجود، تنها تعداد معدودی از افراد هستند که از نور خورشید برای بالا بردن میزان ویتامین D خود به میزان کافی استفاده می کنند. به همین دلیل مصرف ویتامین D به عنوان یک مکمل غذایی می تواند مفیدباشد. همچنین انجام آزمایش خون می تواند تشخیص دهد که آیا مصرف ویتامینD به عنوان یک مکمل امری ضروری است یا خیر.
حدود یک زن در میان سه زن بعد از یائسگی و یک مرد در پنج مرد بزرگتر از این بیماری رنج می برند. تقریباً کلیه بیماران (۹۵ درصد) به اصطلاح پوکی استخوان اولیه دارند:
این بیماری یا به دلیل کمبود استروژن بعد از یائسگی (در زنان) یا با افزایش پوکی و ضعف استخوان در سنین بالاتر (هم مرد و هم زن) ایجاد می شود.
فقط در تعداد معدودی از بیماران مبتلا به این عارضه حدود (۵ درصد) از بین رفتن استخوان ها در نتیجه سایر بیماری ها یا داروها (پوکی استخوان ثانویه) ایجاد می شود. بیش از نیمی از افراد مبتلا به پوکی استخوان ثانویه مرد هستند.
پوکی استخوان گذرا
پوکی استخوان گذرا با استفاده از تصویربرداری از رزونانس مغناطیسی (MRI) به طور واضح قابل تشخیص است. تورم گسترده (ادم) مغز استخوان درمجاورت مفصل به راحتی تشخیص داده می شود. پوکی استخوان گذرا پاسخی به این ورم مغز استخوان موضعی است. به همین دلیل به آن سندرم ادم مغز استخوان نیز گفته می شود. اینکه دقیقاً چه چیزی باعث ایجاد پوکی استخوان زودرس می شود هنوز مشخص نیست.
در این مورد نظریه هایی راجع به اختلالات گردش خون در استخوان ها، اضافه بار مفاصل لگن و تروما وجود دارد. مهمترین اقدام درمانی، رهایی کامل مفصل آسیب دیده است. این بیماری در بیشتر موارد بطور خودبخود در طی چند ماه بهبود می یابد (تا زمانی که عوارضی مانند استخوان شکسته رخ ندهد). درد ناشی از عارضه را می توان با داروهایی نظیر ایبوپروفن تسکین داد. طبق دانش فعلی، پوکی استخوان زودرس منجر به بیماری دائمی (مزمن) نمی شود.
علائم پوکی استخوان
برخی از بیماران دچار شکستگی استخوان می شوند: آن ها اغلب دارای جراحات جزئی هستند. حتی یک سقوط کوچک، می تواند منجر به شکستگی ساعد شود. شکستگی های خود به خود استخوان بدون هیچ دلیل مشخص نیز علائم اولیه پوکی استخوان هستند.
در مرحله پیشرفته پوکی استخوان، شکستگی های بیشتر و بدون علت استخوان ها اتفاق می افتند. علائم معمولی پوکی استخوان غالباً شکستگی استخوان های نزدیک لگن (مانند شکستگی های استخوان ران)، شکستگی های بازو فوقانی و تحتانی و اندام های مهره ای (ستون فقرات) است.
شکستگی ستون فقرات
شکستگی حاد ستون فقرات نیز از علائم احتمالی پوکی استخوان به شمار می رود. بر خلاف شکستگی های قبلی فرد در اینجا به وضوح درد را احساس می کند. علاوه بر این، تحرک در زندگی روزمره را به طرز چشمگیری محدود می کند. به طور کلی، علائم زیر ممکن است نشان دهنده تخریب و ریزش مهره های ستون فقرات باشد:
شدید
موضعی
درد و سوزش کمر
کاهش وزن بدن
ایجاد حالت قوزی پشت
شکستگی های استخوان گردن ران
با هر شکستگی، خطر شکستگی بیشتر افزایش می یابد. از ترس از شکستگی های تازه ، بیماران پوکی استخوان معمولاً هنگام راه رفتن ناامن و مضطرب می شوند و اغلب خود را پشتیبانی می کنند. این کار خطر سقوط را افزایش می دهد.
علاوه بر این، قدرت عضلات با افزایش سن کاهش می یابد. بسیاری از افراد مسن نمی توانند به خوبی بشنوند و ببینند. این عوامل تعادل را تحت تأثیر قرار می دهند و باعث می شود خطر سقوط افزایش یابد و حتی خطر شکستگی استخوان را بیشتر می کند. افراد آسیب دیده در یک حلقه ی شرور از ترس و ناامنی قرار می گیرند، خطر سقوط و شکستگی استخوان های جدید، که این باعث افزایش ترس فرد بیمار می شود.
علل و عوامل خطر پوکی استخوان
علل پوکی استخوان اولیه
به طور کلی، عوامل خطر مختلفی از ابتلا به پوکی استخوان حمایت می کنند. تغذیه ای که بسیار مناسب استخوان نیست (به عنوان مثال رژیم غذایی کم کلسیم) و عدم ورزش اولین مواردی است که در اینجا ذکر می شود. به خصوص از سن ۷۰ سالگی به بعد، کمبود تغذیه ای کلسیم و ویتامین D منجر به ریزش استخوان می شود.
به عنوان مثال، رژیم های غذایی نامناسب، مصرف زیاد قهوه، سوء استفاده از ملین ها و فسفات زیاد در مواد غذایی باعث می شودرمقدار کمی کلسیم و ویتامین D به استخوان ها برسد و در نتیجه فرد به پوکی استخوان مبتلا می شود. مصرف زیاد الکل و نیکوتین نیز از عوامل خطر برای از بین رفتن استخوان محسوب می شوند. پوکی استخوان نیز در برخی از خانواده ها شایع تر است. بنابراین کارشناسان گمان می کنند عوامل ژنتیکی نیز نقش دارند.
علل پوکی استخوان ثانویه
پرکاری تیروئید همچنین می تواند باعث بروز پوکی استخوان شود: هورمون های اضافه ی تیروئید باعث تسریع در متابولیسم و تقویت استخوان می شوند. غدد پاراتیروئید بیش فعال نیز اغلب به پوکی استخوان منجر می شود. دلیل این است که بیش از حد هورمون پاراتیروئید آزاد می شود. این هورمون یک آنتاگونیست کلسی تونین و ویتامین D است: کلسیم را از استخوان ها حل کرده و در نتیجه باعث تجزیه آن ها می شود.
سایر علل ثانویه پوکی استخوان
بیماری معده و روده از جمله بیماری کرون، کولیت اولسراتیو، عدم تحمل لاکتوز، بیماری سلیاک: استفاده از مواد مغذی مهمی مانند کلسیم مختل می شود.
تومورهای مزمن است (مانند متاستازهای استخوانی)
ضعف شدید مزمن کلیه (نارسایی کلیوی): در اینجا بدن مقدار زیادی کلسیم دفع می کند. برای جلوگیری از پایین آمدن سطح کلسیم خون، کلسیم از استخوان ها آزاد شده و در خون جذب می شود.
بیماری های روماتیسمی التهابی مانند آرتریت روماتوئید
سایر بیماری ها مانند بی اشتهایی یا سیروز کبد (سوء تغذیه باعث پوکی استخوان می شود)
داروها: به غیر از کورتیزون، داروهای دیگری نیز می توانند پوکی استخوان را تقویت کنند، به عنوان مثال ضد اسپاسم ها (داروهای ضد صرع)، سیکلوسپورین (پس از پیوند عضو، برای بیماری های پوستی)، هپارین (درمان طولانی مدت برای جلوگیری از ترومبوز) و برخی درمان های هورمونی ( مثلاً سرطان پروستات).
معاینه و تشخیص پوکی استخوان
مشاوره بیمار با پزشک
همچنین لازم است پزشک در مورد هرگونه استخوان شکسته یا ریزش در گذشته اطلاعاتی داشته باشد. علاوه بر این، پزشک سؤال خواهد کرد که آیا بیمار از بیماری های دیگری رنج می برد یا از دارو استفاده می کند.
معاینه ی جسمی
این مرحله شامل یک معاینه بدنیمی شود. پزشک همچنین قد و وزن بیمار را اندازه گیری می کند. آزمایشات برای بررسی آمادگی جسمانی و تحرک استفاده می شود. یک روش “به موقع و سریع” است. پزشک از بیمار می خواهد از روی صندلی بلند شود، اندکی مکث کند، سه متر قدم بزند، دور بزند، برگردد و دوباره بنشیند.
او همچنین ممکن است از هرگونه وسایل پیاده روی که در غیر این صورت در زندگی روزمره استفاده می کند، استفاده کند. اگر بیمار بیش از ۳۰ ثانیه برای انجام کار احتیاج داشته باشد، احتمالاً تحرک وی مختل شده است. سپس خطر سقوط وی افزایش می یابد.
معاینه و تشخیص پوکی استخوان
به طور کلی، سازمان بهداشت جهانی (WHO) بسته به ارزش T اندازه گیری تراکم استخوان چهار مرحله از دست دادن استخوان را تشخیص می دهد:
درجه ۰: در این مرحله اولیه پوکی استخوان، محتوای معدنی استخوان ها با مقدار ۱ تا ۲.۵ کاهش می یابد.
درجه ۱: میزان مواد معدنی استخوان ها بیش از ۲.۵ کاهش می یابد. با این حال، شکستگی هنوز وجود ندارد.
درجه ۲: در این مرحله از پوکی استخوان میزان ماده معدنی استخوان بیش از ۲.۵ کاهش یابد و بیمار قبلاً یک یا سه شکستگی در مهره های بدن خود داشته است.
درجه ۳: پوکی استخوان پیشرفته. کلیه بیمارانی که میزان مواد معدنی استخوان ها در آن ها بیش از ۲.۵ واحد کمتر از مقدار متوسط است و شکستگی های متعدد بدن مهره ای وجود دارد، پوکی استخوان پیشرفته دارند.
معاینه با استفاده از اشعه ایکس
مورد دوم شامل شکستگی های خزنده است. آن ها باعث می شوند مهره مورد نظر دچار تغییر شکل شود. کارشناسان این تغییر شکل را پوسیدگی یا خزش می نامند. در این مورد هرچه تغییر شکل شدیدتر باشد، پوکی استخوان برجسته تر می شود. این را می توان با اندازه گیری ارتفاعات بین مهره ای بدن با استفاده از اشعه X مشخص کرد. مقدار اندازه گیری شده به دست آمده (نمره ناهنجاری مهره) نشان می دهد که پوکی استخوان چقدر است.
آزمایش خون
علاوه بر این، مقادیر خون در برنامه ریزی درمانی به پزشک کمک می کند: اگر مثلاً سطح کلسیم خون بسیار پایین باشد، بیمار نباید با داروهای خاص پوکی استخوان درمان شود.
تشخیص های اساسی پوکی استخوان برای چه کسانی ضروری محسوب می شود؟
همه افرادی که شکستگی بیشتری دارند، باید یک معاینه ی اساسی پوکی استخوان را تجربه کنند. این گروه های در معرض خطر عموماً زنان و مردان بالای ۷۰ سال را شامل می شوند. شفاف سازی پوکی استخوان همچنین برای افراد بالای ۵۰ سال با عوامل خطر مختلف برای شکستگی های استخوانی مرتبط با پوکی استخوان توصیه می شود. این موارد به عنوان مثال شامل موارد زیر است:
شکستگی مهره های ستون فقرات پس از جراحات جزئی (مانند افتادن از حالت ایستاده)
شکستگی استخوان ران در نزدیکی باسن
بی تحرکی، به عنوان مثال به دلیل بستری طولانی مدت یا گچ ریخته گری پس از عمل یا تصادف
کمبود وزن (شاخص توده بدنی زیر ۲۰) ، کاهش وزن و بی اشتهایی عصبی
استعمال دخانیات و بیماری انسداد مزمن ریوی (COPD)
مصرف زیاد الکل
بیماری های مرتبط با هورمون مانند سندرم کوشینگ، پرکاری تیروئید، کمبود هورمون رشد به دلیل اختلال عملکرد غده هیپوفیز، دیابت قند نوع ۱ و نوع ۲
بیماری های روماتولوژیک (آرتریت روماتوئید، لوپوس اریتماتوز سیستمیک، اسپوندیلیت آنکیلوزان)
بیماری های دستگاه گوارش مانند بیماری سلیاک، همچنین عمل جراحی معده (برداشتن کامل یا جزئی از معده)
بیماری های عصبی و روانی مانند صرع، اسکیزوفرنی، آلزایمر، سکته مغزی، افسردگی و پارکینسون
نارسایی قلبی (نارسایی قلبی)
بیماری های کبدی مرتبط با الکل
علاوه بر معاینه و تشخیص اساسی پوکی استخوان، پزشک ممکن است در موارد خاص معاینات بیشتری را انجام دهد. برای مثال، توموگرافی رایانه ای (CT) یا تصویربرداری با رزونانس مغناطیسی (MRI) برای رد سایر علل احتمالی علائم بیمار ضروری است. این تکنیک های تصویربرداری همچنین می تواند برای برنامه ریزی درمانی مهم باشد، به عنوان مثال هنگامی که ابتدا یک شکستگی استخوان نیاز به جزئیات بیشتری داشته باشد.
در موارد نادر، پزشک نمونه ای از بافت استخوان (بیوپسی استخوان) را می گیرد و آن را در آزمایشگاه از نزدیک مورد بررسی قرار می دهد.
درمان پوکی استخوان
مهمترین اقدامات اساسی هر نوع درمان این بیماری شامل ورزش کافی و رژیم صحیح است. در صورت لزوم، به بیمار داروهای اضافی علیه تخریب استخوان داده می شود. پیشگیری از سقوط یا افتادن مهم است: بیماران مبتلا به این بیماری، استخوان هایشان به راحتی می شکنند. در اینجا چند نکته برای کاهش خطر سقوط (افتادن) و تصادف آورده شده است. آپارتمان باید به اندازه کافی روشن و مبله باشد به گونه ای که گیر کردن و افتادن در آن چندان راحت نباشد.
به عنوان مثال عواملی که باعث افتادن شما می شوند مانند فرش های کشویی و کابل های در معرض دید را از بین ببرید. در صورت داشتن مشکلات و اختلالات چشمی بیماران باید از یک وسیله ی کمکی مناسب مانند عینک استفاده کنند. کفش های پاشنه بلند برای این افراد مناسب نیستند. در این موارد کفش های تخت با کف پا بدون لغزش توصیه می شود. بیماران مبتلا به پوکی استخوان نباید از دارویی استفاده کنند که توجه و توانایی واکنش آن ها را محدود کند.
این موارد شامل قرص های خواب، داروهای ضد حساسیت و ضد افسردگی ها است. در صورت بروز پوکی استخوان ثانویه که در نتیجه بیماری ها دیگری مانند پرکاری تیروئید ایجاد شده است، ایتدا باید عارضه ی اصلی درمان شود، در غیر این صورت، درمان پوکی استخوان ممکن است چندان موفقیت آمیز نباشد. اگر مصرف برخی از داروهای خاص باعث پوکی استخوان ثانویه شده اند، بهتر است به داروهای سازگار با استخوان، یعنی داروهایی که تأثیر منفی کمتری بر تراکم استخوان دارند، استفاده کنید.
حرکت کردن به عنوان یک شیوه ی درمانی برای مبتلایان به پوکی استخوان در نظر گرفته می شود.
با ورزش منظم، از تخریب و پوکی استخوان هم می توان جلوگیری کرد و هم آن را درمان کرد. انتخاب شکل مناسب ورزش بسیار مهم است. قبل از هر چیز، برای درمان پوکی استخوان نیازی به ورزش رقابتی نیست! برای مثال، درمان موثر پوکی استخوان با پیاده روی های منظم شروع می شود. این کار باعث تشکیل استخوان می شود و مانع از جذب استخوان می شود. حتی تمرینات سبک مانند دویدن یا پیاده روی بسیار مؤثر است.
شنا نیز به عنوان یک روش درمانی برای این بیماری توصیه می شود. نیم ساعت شنای عقب یا سینه زدن دو بار در هفته ایده آل محسوب می شود. با انجام این کار، سایر عضلان بدن نیز تقویت می شوند. ژیمناستیک و تمرین وزنه برداری نیز برای درمان این بیماری مناسب هستند. ژیمناستیک در کنار استخر و تمرین ساده پوکی استخوان را می توان به طور مستقل در خانه انجام داد. در اینجا نیز فقط با یک جلسه تمرینی نیم ساعته دو بار در هفته می توانید به جلوه های خوب برسید.
نکات مربوط به تمرینات مناسب را می توان از پزشک سلامت و یا در یک گروه ورزشی ویژه برای بیماران پوکی استخوان دریافت کرد. به طور کلی با پزشک خود در مورد اینکه کدام نوع ورزش و یا نوع ورزش و همچنین شدت تمرین در مورد شما معقول تر است صحبت کنید.
معالجه مبتلایان پوکی استخوان با استفاده از تغذیه
یک رژیم متعادل را دنبال کنید. اطمینان حاصل کنید که کلسیم کافی را برای بدن خود تأمین می کنید. این ماده معدنی برای استخوان های سالم و قوی بسیار مهم است. بزرگسالان باید با رژیم خود روزانه ۱۰۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنند. این ماده عمدتاً در محصولات لبنی یافت می شود، اما در سبزیجات سبز مانند اسفناج و کلم بروکلی و برخی از انواع آب معدنی نیز یافت می شود. کلسیم به بعضی از آبمیوه ها نیز اضافه می شود.
در بعضی از بیماران نمی توان تضمین کرد که کلسیم کافی را از طریق رژیم غذایی خود جذب می کنند. سپس پزشک داروهای اضافی کلسیم را تجویز می کند. علاوه بر کلسیم، ویتامین D برای بیماران پوکی استخوان (و سایر افراد) نیز بسیار حائز اهمیت است: این ویتامین به ما اطمینان می دهد که بدن می تواند کلسیم را از روده جذب کرده و آن را درون استخوان ها بگنجاند. منابع خوب ویتامین D ماهی های چرب، تخم مرغ، کره و شیر هستند.
همچنین باید به طور مرتب پوست خود را در معرض نور خورشید قرار دهید: با کمک نور خورشید، بدن می تواند خود ویتامین D را تولید کند. در تابستان باید هر روز ۵ تا ۱۵ دقیقه، و در بهار و پاییز ۱۰ تا ۲۵ دقیقه در معرض نور خورشید قرار بگیرید. پزشکان اغلب مکمل های ویتامین D را برای پوکی استخوان تجویز می کنند. چنین آماده سازی هایی به ویژه برای بیمارانی که خطر افتادن یا شکستگی آن ها بالا است و زیاد در معرض نورخورشید قرار نمی گیرند بسیار مفید است. دوز روزانه ویتامین D، ۸۰۰ تا ۱۰۰۰ واحد بین المللی (IU) است.
برای استحکام استخوان ها، فسفات نیز لازم است، اما باید نسبت آن با کلسیم متناسب باشد. زیاد بودن مقدار فسفات باعث می شود که کلسیم ها بهم متصل شوند و دیگر نتوانند در استخوان ها ترکیب شوند. از این رو از غذاهای غنی از فسفات و نوشیدنی هایی مانند گوشت، کالباس، پنیر فرآوری شده و نوشیدنی های کولا باید جلوگیری کرد. فسفات ها را می توان با شماره های E 338-341 و E 450 در لیست مواد تشکیل دهنده بسته های غذایی و نوشیدنی شناسایی کرد.
داروهای پوکی استخوان
مواد تشکیل دهنده این دارو شامل موارد زیر است:
بیس فسفونات
تعدیل کننده های انتخابی گیرنده استروژن (SERM)
استرانسیوم رانلات
تری پاراتاید
دنوزوماب
معالجه ی درد
اقدامات فیزیوتراپی اغلب در برابر درد پوکی استخوان کمک می کند. این موارد شامل، درمان با استفاده از سرما یا گرما، ماساژ یا حتی طب سوزنی است. برای برخی از بیماران، درد را می توان به اندازه کافی از این طریق کاهش داد. برای دیگران، درمان های جسمی می توانند به عنوان تکمیل کننده ی درمان با مسکن ها باشند. در صورت وجود درد طولانی در اثر شکستگی ها، پزشک ممکن است یک کمربند نیمه الاستیک را برای بیمار تجویز کند.
عمل
سایر شکستگی های استخوانی ناشی از پوکی استخوان نیز گاهی اوقات نیاز به عمل جراحی دارند. به عنوان مثال، در برخی از بیماران که شکستگی گردن استخوان ران را تجربه کرده اند، پزشک متخصص مفصل ران مصنوعی را برای آن ها قرار می دهد.
دوره بیماری
عدم درمان و معالجه ی زودهنگام می تواند منجر به عوارض جدی و بیماری های ثانویه مانند خونریزی ثانویه و اختلالات بهبود زخم شود. عملکرد لازم (مانند استفاده از مفصل ران مصنوعی) خطرات بیشتری را برای مبتلایان به همراه دارد. بسیاری از بیماران مسن بعد از آن تحرک محدودی دارند و یا حتی نیاز به پرستار پیدا می کنند. تقریباً ۱۰ تا ۲۰ درصد از کل بیماران مبتلا به شکستگی گردن استخوان ران در اثر بیماری های ثانویه یا خطرات ناشی از جراحی فوت می کنند.
پیشگیری از پوکی استخوان
حتما رژیم غذایی غنی از کلسیم را با محصولات لبنی و آب غنی از کلسیم میل کنید. بزرگسالان باید روزانه ۱۰۰۰ تا ۱۵۰۰ میلی گرم کلسیم مصرف کنند. به طور مرتب محصولاتی با ویتامین D زیادی مصرف کنید، به عنوان مثال ماهی پرچرب (مانند شاه ماهی)، روغن ماهی و زرده تخم مرغ را در رژیم غذایی خود قرار دهید.
صورت و دستان خود (و در صورت امکان سایر قسمت های پنهان بدن) را در معرض نور آفتاب قرار دهید: در تابستان، پنج تا ۱۵ دقیقه روزانه، در بهار و پاییز روزانه ۱۰ تا ۲۵ دقیقه این کار را انجام دهید. سپس بدن می تواند با تولید خود ویتامین بخش زیادی از نیاز ویتامین D خود را بپوشاند. از غذاهایی که فسفات زیادی دارند، خودداری کنید. آن ها مانع از جذب کلسیم در روده می شوند و باعث آزاد شدن کلسیم از استخوان ها می شوند. نمونه هایی از محصولات سرشار از فسفات عبارتند از: گوشت و کالباس، نوشیدنی پنیر فرآوری شده و نوشیدنی های کولا.
از تنباکو و الکل خودداری کنید و زیاد قهوه بنوشید. این محرک ها برای استخوان ها نیز بد هستند. یکی دیگر از اجزای ضروری پیشگیری از پوکی استخوان، ورزش منظم است. از نظر جسمی مرتباً ترجیحاً چندین بار در هفته فعالیت داشته باشید. این کار باعث تقویت استخوان ها می شود.
“