طبق ماده ۲۰ قانون حمایت از افراد دارای معلولیت؛ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی، سازمان تبلیغات اسلامی، سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران، شهرداریها و سایر سازمانها و نهاد‌های دارنده سالنهای نمایش فیلم، مکلفند بدون اخذ هزینه، امکان نمایش آگهی (تیزر)های آموزشی مورد تأیید سازمان در خصوص حقوق افراد دارای معلولیت و چگونگی تعامل با این افراد را فراهم آورند.
همچنین طبق ماده ۲۱ این قانون سازمان صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران مکلف است حداقل پنج ساعت از برنامه‌های خود را در هفته به صورت رایگان در زمانهای مناسب به برنامه‌های سازمان و تشکلهای مردم نهاد حامی افراد دارای معلولیت به منظور آشنایی مردم با حقوق، توانمندی ها و مشکلات این افراد اختصاص دهد و نسبت به زیرنویسی فیلمها و برنامه های شبکههای مختلف سیما، استفاده از رابط ناشنوایان و نیز پخش توصیف شنیداری فیلمها جهت افراد نابینا اقدام نماید.
اما متاسفانه این قانون اجرا نشده و صدای اعتراض افراد ناشنوا درآمده است. در صحبت با یکی از این ناشنوایان متوجه شدیم که طی این سال‌هایی که سازمان صدا و سیما مترجمی که برای ترجمه فقط اخبار اختصاص داده است به زبانی که این گروه از معلولان تسلط دارند ترجمه نمی‌کند و مترجمان با زبان اشاره فارسی ترجمه کرده و ناشنوایان نیاز به مترجمی دارند که به زبان محاوره‌ای صحبت کنند.
اعتراض‌هایی زیادی نسبت به برنامه‌های تلویزیون داشتند و «شعار می‌دادند زیرنویس تلویزیون حق مسلم ماست» آن ها می‌گفتند هیچ یک از برنامه‌های رسانه ملی را نمی‌توانیم تماشا کنیم چراکه نه زیر نویس دارند و نه مترجمی برایمان برنامه‌ها را ترجمه کند.
بار‌ها به سازمان صدا و سیما نامه‌هایی از سوی کمپین معلولان مبنی بر رسیدگی به مترجمان برنامه‌های کم تلویزیونی زده شده که هیچ جوابی از صدا و سیما دریافت نکردند و نه سازمان بهزیستی و نه خود صدا و سیما صدای این ناشنوایان را که با زبان اشاره خواستار برآورده شدن حقوق اولیه شان هستند، نمی‌شوند.
“