شما از دست‌هایتان برای بستن‌ بند کفش‌ها، باز کردن در شیشه مربا، رانندگی کردن و استفاده از تلفن و … استفاده می‌کنید.
انجام دادن هر کاری بدون دست‌ها بسیار دشوار یا غیر ممکن است.با افزایش سن دست‌ها می‌توانند ضعیف و انعطاف ناپذیر ‎شوند.
برخی مشکلاتی که برای دست‌ها ایجاد می‌شوند علایم و نشانه‌‎های بروز بیماری‌‎های جدی است.

با افزایش سن – به خصوص بعد از ۶۵سالگی – قدرت گرفتن اشیاء به طور طبیعی کم ‎شده و انجام کار‎های روزمره سخت‎تر خواهد شد. بروز آرتروز، تحلیل عضلات و شکننده شدن استخوان‌‎ها عامل کم شدن قدرت گرفتن اشیاء سالمندان هستند. اگر قدرت گرفتن اشیاء یک شبه کم شود به احتمال زیاد نشانه بروز دیابت، بیماری قلبی یا پر‎فشاری خون است.
متخصص کار درمانی یا فیزیوتراپی می‌‎تواند به حفظ یا بازگشت قدرت دست‌‎ها کمک کند. مبتلایان در خانه نیز می‌‎توانند تمرین‌هایی انجام دهند. آنها می‌توانند ۱۰ بار در روز بین سه تا پنج ثانیه توپ تنیس را به سختی فشار دهند.

دست‌ها در هر سنی می‌توانند به دلایل مختلف بلرزند اما لرزش دست‌‎ها بیش از همه بین بالای ۵۰ سالگان متداول است. برخی از داروها – مثل داروهای تسکین دهنده میگرن و تشنج، اضطراب، دلشوره، کاهش قند خون، خستگی و مصرف بیش از اندازه کافئین می‌‎توانند لرزش را تشدید کنند. لرزش «فعال» وقتی بروز می‌‎کند که بخواهید از دست‌هایتان استفاده کنید. لرزش «بی‎اختیار» زمانی نمایان می‌شود‎ که دست‌‎هایتان استراحت می‌‎کنند.
با وجود اینکه لرزش ممکن است اذیت‌‎تان کند، لرزش  فعال معمولا بی‌ضرر است. تغییر رژیم غذایی و سبک زندگی – کاهش مصرف کافئین و … – تاثیر‎گذار است. لرزش  بی‌اختیار می‌‎تواند نشانه بروز مشکل – تومور یا بیماری مغزی مثل پارکینسون – باشد. اگر دست‌هایتان بی‌‎اختیار می‌‎لرزند بلافاصله به پزشک مراجعه کنید.

آرتروز، نتیجه ورم مفاصل‎ است. این بیماری معمولا در محل بهبود یافته شکستگی استخوان و … بروز می‌‎کند. اکثر سالمندان به این بیماری مبتلا می‌‎شوند و از درد و تورم رنج می‌‎برند.
پزشک با بیمار درباره فعالیتی که دوست دارد و میزان دردی که تحمل می‌کند حرف می‎زند. او داروهای ضد التهاب یا آمپول استروئید تجویز می‎کند تا درد و التهاب را کم کند. در برخی از موارد، بستن آتل درد و التهاب را کم خواهد کرد.

همه خال‌هایی که با افزایش سن روی پوست بدن ظاهر می‌‎شوند را دیده‌اند. وقتی پوست بدن پیر و چروکیده می‌‎شود رطوبتش را از دست می‌‎دهد که نتیجه‌‎اش خشکی و خارش است. رگ‌ها – به خصوص در دست‌ها – به دلیل از بین رفتن بافت نرم پوست بیشتر به چشم می‌‎آیند.
با آغشته کردن پوست به کرم ضد آفتاب درجه ۳۰ SPF و بالاتر می‌توان از آن در برابر نور آفتاب حفاظت کرد. باغبانی و نظافت کردن با دستکش کتان از تماس پوست دست‌‎ها با مواد شیمیایی، کود و … جلوگیری خواهد کرد. پیروی کردن از رژیم غذایی سرشار از ویتامین، آنتی اکسیدان و امگا ۳ و آغشته کردن دست‌‎ها به کرم مرطوب کننده به حفظ سلامت پوست و ناخن‌‎ها کمک خواهد کرد.

قرار گرفتن طولانی مدت قسمت فوقانی دست‌ها – ساعد‎ و بازو – در معرض نور آفتاب یکی از دلایل اصلی بروز سرطان پوست است. وجود مشکل در سیستم ایمنی بدن و سابقه ابتلا به سرطان از جمله مهم‌ترین عوامل افزایش احتمال بروز سرطان پوست هستند.
پزشک متخصص پوست به راحتی می‌‎تواند لک و پیس و خال‌های غیر طبیعی را بررسی کند. اگر خال یا لک و پیس سرطانی باشد باید توسط جراح از بدن خارج شود. پزشک برای از بین بردن سلول‌‎های سرطانی باقی مانده شیمی‎ و پرتو‎درمانی را تجویز می‎کند.

پزشکان کبودی‌هایی که در پشت دست‌‎ها و بازوها نمایان می‌شوند را «پورپورا»(purpura عارضه‌‎ای که با پیدایش لکه‌های ارغوانی بر روی پوست و مخاط‌‎ها مشخص می‌‎شود. ) می‌‎نامند. ضربه آرام می‌تواند عامل بروز این عارضه – به خصوص در پوست نازک، چروک و آسیب دیده از نور آفتاب باشد. کبودی‌‎ها در افرادی که آسپرین یا سایر رقیق‎کننده‌‎های خون و الکل مصرف می‌‎کنند دیده می‌‎شود. پورپورا ابتلا به صورت لکه قرمز و بنفش رنگ نمایان می‌شود و به تدریج سیاه و ناپدید می‌شود.
پوشیدن پیراهن آستین بلند یا آغشته کردن پوست دست‌‎ها و بازو‎ها به کرم یا لوسیونی که پزشک تجویز کرده از جمله بهترین روش‌‎های درمان کبودی است. افرادی که داروهای رقیق کننده خون مصرف می‌‎کنند و از این عارضه رنج می‌برند باید به پزشک‌شان اطلاع دهند.