کلر همیلتون نگران عمه جولیا بود. به نظر می‌رسید جولیا هر بار برای در خانه ماندن بهانه تازه‌ای می‌آورد.
او در ماه‌های گذشته، به دلیل عود کردن آرتروزش در برنامه‎‌های خیرخواهانه شرکت نکرده‎بود.  
کلر پس از این‎که نتوانست از پشت تلفن عمه را برای شرکت کردن در میهمانی‌ها و چشن تولد‎های فامیل راضی کند به دیدنش رفت و با زنی خسته و تکیده و خانه‌ای به‌هم ‎ریخته مواجه شد. ‎
بتی نیز نگران تغییر شخصیت همسرش، آل کنون، بود. این زوج در ۱۵ سال گذشته در دوران بازنشستگی سرشان را با سفر کردن و وقت گذراندن با نوه‌ها گرم می‌کردند.
آل، رهبری مادر‎زاد بود که همکاران آتش‎نشانش را حمایت می‌کرد، اما او به فردی منزوی،فراموشکار، زودرنج و کم‌خواب تبدیل شده بود که ساعت چهار صبح بیدار می‌شد، به آشپزخانه می‌رفت و آنقدر سر و صدا می‌کرد تا بتی بیدار شود.
پزشکان پس از بررسی شرایط جسمی و روحی جولیا و آل پی بردند آنها از افسردگی مزمن رنج می‌برند. خوشبختانه درمان‌ها نتیجه داد و آنها بهبود یافتند، اما شرایط جسمی و روحی افسردگانی که درمان نشده‌اند به تدریج بحرانی شده و به خودکشی و مرگ می‌رسد.  
 

سالمندانی که افسرده هستند پس از گذشت دو هفته علاقه‌شان به انجام دادن فعالیت‌های روزمره، برقراری ارتباط میان‎فردی و مشارکت‎کردن در مراسم و  گردهمایی‌ها را از دست می‌دهند.   

– کاهش یا افزایش وزن
– بی‎خوابی
– خستگی
– حس بی‎ارزشی یا گناه
– دشوار شدن برقراری ارتباط میان ‎فردی
در موارد جدی، فکر کردن به مرگ و خودکشی افزایش پیدا می‌کند.
همان‎طور که گفته شد، تشخیص افسردگی در سالمندان با توجه به ابتلای آنها به بیماری‌هایی که ممکن است علایم و نشانه‌های مشابهی با افسردگی داشته باشند دشوار است.
آرتروز توانایی حرکت کردن جولیا را کم کرده بود و باعث کم شدن روزافزون انرژی و ابتلا‌اش به افسردگی شد. مشکلات گوارشی نیز باعث شده بودند آل اشتهایش را از دست داده و افسرده شود.
سالمندانی مثل جولیا و آل نیازمند توجه پزشکان هستند. نادیده گرفتن علائم و نشانه‌های افسردگی نتیجه‌ای جز تشدید این بیماری ندارد.  
 

جولیا و آل پس از مراجعه به پزشک آزمایش‌های جسمی و روان‎شناختی گوناگونی انجام دادند. جولیا هم‎زمان با مصرف داروهای ضد افسردگی از روان‌پزشکش خواست او را به روان‌درمانگر معرفی کند.
جولیا هم‌زمان با درمان افسردگی کنترل و درمان ورم مفاصل را شروع و با کمک خواهرزاده‌اش فعالیت‌های جسمی و حضور در جشن‌ها، مراسم و گردهمایی‌ها را افزایش داد. آل نیز هم‎زمان با مصرف داروهای ضد‎افسردگی با کمک روان‎پزشکش همکاری با موسسه‎ خیریه‌ای که به سالمندان کمک می‌کرد را آغاز کرد.
انتخاب داروی مناسب ضد‎افسردگی برای سالمندانی که هم‌زمان دارو‌های دیگری مصرف می‌کنند مهم‌ترین چالش روان‌پزشکان است.  
سالمندان با ارائه فهرست کاملی از دارو‌های مصرفی‌شان می‌توانند به روان‌پزشک برای تجویز داروی مناسب کمک کنند.
اعضای خانواده یا پرستاران‌شان باید به خاطر داشته باشند که تاثیر‌گذاری داروهای ضد افسردگی چهار تا شش هفته پس از شروع مصرف آغاز می‌شود.
 

در ۱۰ تا ۱۵ سال گذشته داروهای گوناگونی برای درمان افسردگی تولید و روانه بازار شده است. اما متداول‌ترین داروهای ضد افسردگی که روان‌پزشکان برای درمان افسردگی تجویز می‌کنند عبارتند از:
– فلوکستین (fluoxetine)
– سرترالین (sertraline)
– پاروکستین (paroxetine)
– سیتالوپرام (citalopram)

متداول ترین عوارض جانبی دارو‌های ضد افسردگی عبارتند از: بی‌خوابی، اختلال عملکرد جنسی و  تحریک‌پذیری
مصرف دارو‌های ضد افسردگی در بیشتر موارد عوارض جانبی اندکی دارند اما بیماران با اجراء توصیه «شروع کم، ادامه دادن آهسته» ( شروع مصرف دارو با دوز کم و افزایش تدریجی آن ) می‌توانند شدت بروز عوارض جانبی را کم کنند.  
روان درمانی نیز نقش زیادی در درمان افسردگی – به خصوص در سالمندان – دارد.
دکتر ربکا لوندکویست، قائم مقام مدرسه روان‌پزشکی دانشگاه هاروارد می‌گوید:«دارو و روان‌درمانی، داشتن فعالیت بدنی و مشارکت کردن در فعالیت‌های اجتماعی تاثیر‌‎گذار هستند. نتیجه جدی نگرفتن هر یک از این دو بخش تشدید افسردگی است.»
 

منبع: https://www.webmd.com/depression/features/elderly-depression-often-unnoticed#1